Songye

Nog één Franstalige ex beschikbaar.

De beelden van de Songye zijn fascinerend in hun vorm en stralen een indrukwekkende schoonheid uit. De kracht, de intensiteit en de bezieling die erin schuilen, hebben in Centraal-Afrika hun weerga niet.
In dit werk zijn bijna duizend beelden en beeldjes bijeengebracht en zorgvuldig bestudeerd vanuit morfologisch, stilistisch en historisch oogpunt. Algemeen gezien waren twee grote tradities bekend: enerzijds de westerse tradities, gaande van de Belande tot de Eki, anderzijds de stilistische centra van de Kalebwe en Songye in het oosten. Tussen beide tradities bestaan nauwe banden. Voor de creatie van een Songye-beeld is de inbreng van drie personen noodzakelijk: de smid, de beeldhouwer en de nganga, de waarzegger-genezer. Door hun gezamenlijke activiteit worden de beelden getransformeerd tot actieve, efficiënte en zeer geduchte krachten. We vinden er een onvermoede dimensie die teruggaat tot de bronnen zelf van de volkeren van Centraal-Afrika. Het menselijke meet zich met de krachten van het universum en doet via een esoterisch onderricht een nieuwe maatschappelijke en politieke cultuur ontstaan. De beelden blijven stille getuigen van deze overgang. Ze hebben nu eindelijk hun plaats gekregen in de kunstgeschiedenis.

François NEYT is monnik van het benedictijnerklooster Saint-André in het Belgische Ottignies. Hij werd geboren in Likasi in de Democratische Republiek Congo, waar hij zijn jeugdjaren doorbracht. Hij promoveerde aan de faculteit letteren en wijsbegeerte van de Université Catholique de Louvain met een proefschrift over het christelijke Oosten en keerde daarna naar Afrika terug. Daar doceerde hij van 1968 tot 1972 Afrikaanse kunst aan de Université officielle du Congo en daarna aan de Université nationale du Zaïre. Hij werkte samen met het Institut des Musées nationaux du Zaïre.

Nadat hij naar Europa was teruggekeerd, nam hij deel aan verschillende wetenschappelijke expedities in Ivoorkust, Mali en Nigeria. In Zaïre deed hij onderzoek bij de Hemba en de Luba en fungeerde hij als gastprofessor in Lubumbashi. In 1980 volgde hij Albert Maesen op in het departement archeologie en kunstgeschiedenis in Louvain-la-Neuve. Bij de viering van het 500- jarig bestaan van Brazilië, was hij commissaris van de tentoonstelling over Afro-Braziliaanse kunst in So Paulo.

Hij is voorzitter van de Alliance Inter-Monastères, lid van de Koninklijke Academie voor Overzeese Wetenschappen in België en van andere wetenschappelijke organisaties. Hij publiceerde talrijke boeken en artikelen over Afrikaanse kunst: La grande statuaire hemba du Zaïre, 1977; Arts traditionnels et histoire au Zaïre, 1980; Lart eket, 1979; Les arts de la Benue aux racines des traditions, 1985; Luba, aan de bronnen van de Zaïre, 1994.