Canaletto

Ter gelegenheid van de opening van het museum organiseert verzorgt Mercatorfonds de eerste monografische catalogus gewijd aan Canaletto in Frankrijk, en de eerste in de wereld sinds die van het Metropolitan Museum of Art in New York in 1989. Recente tentoonstellingen gewijd aan specifieke aspecten van zijn kunst, of gewoonweg aan algemene voorstellingen van Venetië, hadden al aangetoond hoe groot de publieke belangstelling voor het oeuvre van Canaletto nog altijd is, zeker in Frankrijk.

het boek belicht de figuur van Canaletto en brengt een overzicht van zijn oeuvre volgens de verschillende fasen van zijn artistieke parcours. De tentoongestelde schilderijen en tekeningen behoren tot zijn mooiste verwezenlijkingen. Ze illustreren duidelijk de evolutie van zijn smaak, zijn reacties op de artistieke en culturele ontwikkelingen in Venetië, en de sfeer in het Engeland waar hij negen jaar lang werkte.

Het inleidende deel van de tentoonsellingscatalogus behandelt de vroegste activiteit van Giovanni Antonio Canal, beter bekend als Canaletto, namelijk die van schilder van toneeldecors, in samenwerking met zijn vader Bernardo Canal en zijn broer Cristoforo. Dit eerste deel krijgt uiteraard een bijzondere betekenis in Aix-en-Provence, de stad waar elk jaar het Festival International d’Art Lyrique plaatsvindt. We zien operalibretto’s waarop de naam van Canaletto prijkt, naast zijn eerste, door de muziek beïnvloede Capriccio’s die hij in 1720-1722 maakte, evenals zijn eerste Vedute van Venetië, waarbij hij zich moest houden aan de criteria van de enscenering.

In het tweede deel komen Canaletto’s jeugdwerken aan bod: de gezichten op Venetië die hij maakte in opdracht van Joseph Smith (1722-1723), Joseph Wenzel von Liechtenstein (1723) en Stefano Conti (1725-1726), allemaal doeken op groot formaat die de vaardigheid van de nog jonge schilder verraden.

Canaletto’s verblijf in Engeland en zijn contact met nieuwe landschappen en het licht van de Thames, brachten een verandering teweeg in zijn palet en zijn penseelvoering. Op de tentoonstelling illustreert een reeks schilderijen en tekeningen de nieuwe oplossingen die hij bedacht om de sfeer en de geest van Engeland vast te leggen. Canaletto schilderde Londen en de brug van Westminster, de tweede brug over de Thames, toen nog in aanbouw. Hij beeldde ook het Engelse landschap af, en misschien trok hij zelfs tot aan de grens met Schotland om Alnwick Castle te schilderen, de residentie van de hertog van Northumberland.

Een aparte afdeling van dit werk is gewijd aan de technische experimenten die de kunstenaar zijn hele carrière lang uitvoerde. Canaletto ontwikkelde een systematische en wetenschappelijke manier om de tekeningen die hij in de open lucht maakte te herwerken met behulp van een camera oscura (donkere kamer). Het exemplaar van de camera oscura dat de schilder gebruikte, staat naast zijn facsimile, zodat de bezoeker met eigen ogen kan zien wat Canaletto dankzij dit instrument waarnam. Een reproductie van pagina’s uit zijn schetsboek, aangevuld met een film, belichten Canaletto’s technische benadering van zijn gezichten op Venetië.

De werken die Canaletto na zijn terugkeer naar Venetië eind 1755 uitvoerde, illustreren zijn nieuwe interesses en zijn antwoord op het veranderde artistieke klimaat van Venetië, waar Francesco Guardi (1712-1793) en Bernardo Bellotto (1722-1780) opgang maakten. Bijzondere aandacht wordt besteed aan de onvermoeibare zoektocht van de kunstenaar naar nieuwe licht- en luchteffecten.

Begeleidt de tentoonstelling inAix-en-Provence, Hôtel de Caumont, 6 mei-13 seprember 2015

Ter gelegenheid van de opening van het museum organiseert verzorgt Mercatorfonds de eerste monografische catalogus gewijd aan Canaletto in Frankrijk, en de eerste in de wereld sinds die van het Metropolitan Museum of Art in New York in 1989. Recente tentoonstellingen gewijd aan specifieke aspecten van zijn kunst, of gewoonweg aan algemene voorstellingen van Venetië, hadden al aangetoond hoe groot de publieke belangstelling voor het oeuvre van Canaletto nog altijd is, zeker in Frankrijk.

het boek belicht de figuur van Canaletto en brengt een overzicht van zijn oeuvre volgens de verschillende fasen van zijn artistieke parcours. De tentoongestelde schilderijen en tekeningen behoren tot zijn mooiste verwezenlijkingen. Ze illustreren duidelijk de evolutie van zijn smaak, zijn reacties op de artistieke en culturele ontwikkelingen in Venetië, en de sfeer in het Engeland waar hij negen jaar lang werkte.

Het inleidende deel van de tentoonsellingscatalogus behandelt de vroegste activiteit van Giovanni Antonio Canal, beter bekend als Canaletto, namelijk die van schilder van toneeldecors, in samenwerking met zijn vader Bernardo Canal en zijn broer Cristoforo. Dit eerste deel krijgt uiteraard een bijzondere betekenis in Aix-en-Provence, de stad waar elk jaar het Festival International d’Art Lyrique plaatsvindt. We zien operalibretto’s waarop de naam van Canaletto prijkt, naast zijn eerste, door de muziek beïnvloede Capriccio’s die hij in 1720-1722 maakte, evenals zijn eerste Vedute van Venetië, waarbij hij zich moest houden aan de criteria van de enscenering.

In het tweede deel komen Canaletto’s jeugdwerken aan bod: de gezichten op Venetië die hij maakte in opdracht van Joseph Smith (1722-1723), Joseph Wenzel von Liechtenstein (1723) en Stefano Conti (1725-1726), allemaal doeken op groot formaat die de vaardigheid van de nog jonge schilder verraden.

Canaletto’s verblijf in Engeland en zijn contact met nieuwe landschappen en het licht van de Thames, brachten een verandering teweeg in zijn palet en zijn penseelvoering. Op de tentoonstelling illustreert een reeks schilderijen en tekeningen de nieuwe oplossingen die hij bedacht om de sfeer en de geest van Engeland vast te leggen. Canaletto schilderde Londen en de brug van Westminster, de tweede brug over de Thames, toen nog in aanbouw. Hij beeldde ook het Engelse landschap af, en misschien trok hij zelfs tot aan de grens met Schotland om Alnwick Castle te schilderen, de residentie van de hertog van Northumberland.

Een aparte afdeling van dit werk is gewijd aan de technische experimenten die de kunstenaar zijn hele carrière lang uitvoerde. Canaletto ontwikkelde een systematische en wetenschappelijke manier om de tekeningen die hij in de open lucht maakte te herwerken met behulp van een camera oscura (donkere kamer). Het exemplaar van de camera oscura dat de schilder gebruikte, staat naast zijn facsimile, zodat de bezoeker met eigen ogen kan zien wat Canaletto dankzij dit instrument waarnam. Een reproductie van pagina’s uit zijn schetsboek, aangevuld met een film, belichten Canaletto’s technische benadering van zijn gezichten op Venetië.

De werken die Canaletto na zijn terugkeer naar Venetië eind 1755 uitvoerde, illustreren zijn nieuwe interesses en zijn antwoord op het veranderde artistieke klimaat van Venetië, waar Francesco Guardi (1712-1793) en Bernardo Bellotto (1722-1780) opgang maakten. Bijzondere aandacht wordt besteed aan de onvermoeibare zoektocht van de kunstenaar naar nieuwe licht- en luchteffecten.

Begeleidt de tentoonstelling inAix-en-Provence, Hôtel de Caumont, 6 mei-13 seprember 2015