Du Baroque au Classicisme

In het begin van de XVIIde eeuw werd 70% van de Antwerpse productie geëxporteerd, een groot deel naar Frankrijk. In Parijs werd op de beurs van Saint-Germain des Prés, waar handelaars uit het noorden heel actief waren, een groot aantal Vlaamse werken verspreid. Onder het bewind van Henri IV en later onder het regentschap van Maria de Medicis sleepten de Vlaamse kunstenaars, de grote barokmeester Pieter-Paul Rubens op kop, een groot deel van de koninklijke opdrachten in de wacht: Philippe de Champaigne voor de portretten of Frans Snyders voor de dierenkunst. Deze sterke aanwezigheid in Frankrijk spoorde Franse kunstenaars zoals de broers Nain ertoe aan om de Vlaamse onderwerpen en modellen over te nemen.

Parallel met deze uitstraling van kunst uit Vlaanderen, gaf Nicolas Poussin de aanzet tot een ideale kunst met een poëtische kracht, die bekoorde tot ver buiten de Franse grenzen. Onder het bewind van Lodewijk XIII ontstond een specifieke Franse picturale identiteit gelijktijdig bij kunstenaars zoals Nicolas Poussin, die sterk beïnvloed was door zijn verblijf in Rome, en bij anderen zoals Eustache Le Sueur of Laurent de La Hyre, die Parijs nooit verlaten hebben. Allemaal werkten ze een nieuwe picturale taal uit: het Franse classicisme.

Geleidelijk bouwde Frankrijk een eigen culturele identiteit op die talrijke kunstenaars, meer specifiek de Vlaamse kunstenaars, zou beïnvloeden. Aangetrokken door het enorme potentieel van de Franse markt en de luister van Lodewijk XIII en na hem Lodewijk XIV, trokken veel kunstenaars naar Parijs om zich te vervolmaken en de Franse schildertechnieken aan te leren, vooral de kunstenaars van het prinsbisdom Luik.

Zo zien we hoe in de XVIIde eeuw de artistieke stromen omkeerden en de klassieke Franse school het 'Europa der Kunsten' ging beïnvloeden, ondersteund door de politieke uitstraling van het bewind van Lodewijk XIV.

Begeleidt de tentoonstelling in het Musée Jaquemart-André in Parijs, van 24 september 2010 tot 24 januari 2011.