Antoine Pompe. Architectenparcours

Architectenparcours is een reeks die bestaat uit monografische gidsen rond het oeuvre van architecten die hun stempel hebben gedrukt op het stedelijke landschap van Brussel na de Eerste Wereldoorlog. De collectie focust op het werk van architecten die minder bekend zijn bij het grote publiek, maar die door hun intieme band met de stad des te meer erkenning verdienen. Elk deel belicht een uniek parcours, zowel letterlijk als figuurlijk, en onthult niet alleen het gebouwde erfgoed, maar ook de onderbelichte en amper bestudeerde facetten van de urbanistische geschiedenis van de hoofdstad.

Dit tweede deel van de reeks is gewijd aan Antoine Pompe (1873–1980) en brengt de originele realisaties en ideeën van deze architect opnieuw onder de aandacht. In het ontstaan van de moderne architectuur in België was hij een centrale en onafhankelijke figuur. Een van zijn eerste projecten, de kliniek van dokter Van Neck in Sint-Gillis (1910), behoorde tot de meest innovatieve gebouwen van zijn tijd. Vijftien jaar lang was hij een voorvechter van de avant-garde, vooral met betrekking tot het concept van de tuinwijk. Hoewel hij zich inzette voor een economische aanpak gebaseerd op sobere, rationele vormen, weigerde hij de emotionele dimensie op te geven en distantieerde hij zich van de puristische richting van de moderne beweging. Hij streefde daarom als enige de ontwikkeling na van een ‘architectuur van de rede en het gevoel’.