EXPOSÉ·ES. "D’après Ce que le sida m’a fait" d’Elisabeth Lebovici

Enkel beschikbaar in Franstalige versie.

Exposé·es: mensen hebben er niet voor gekozen om te worden blootgesteld aan een virus, een ziekte, een epidemie.

Exposé·es: mensen hebben ervoor gekozen om zich bloot te stellen om dit virus, deze ziekte en deze epidemie zichtbaar te maken.

Bij die mensen vind je kunstenaars. Bij die virussen en die ziekten vind je hiv/aids, de veroorzaker van de dodelijkste epidemie van de voorbije en deze eeuw.

We leven vandaag samen met epidemieën die ieder van ons, mensen en niet-mensen, raken. Het boek van Elisabeth Lebovici, Ce que le sida m’a fait. Art et activisme à la fin du xxe siècle is een inspiratiebron voor de tentoonstelling Exposé·es in het Palais de Tokyo en voor de begeleidende catalogus. Daarin probeerde ze om de subjectieve fragmenten uit de geschiedenis van de meest dodelijke epidemie van de voorbije eeuw weer aan elkaar te knopen: feiten, werken, ideeën en emoties die het materiële verbinden met het immateriële. In het boek stelt ze vragen over hoe het pulseren van het verlangen, het gemis, de woede, de pijn, het geheugen en het archief geschiedenis maakte. Hoe onderbroken genealogieën (opnieuw) kunnen worden samengesteld en gemeenschappen kunnen worden verenigd die vormen en structuren hebben voortgebracht die soms ook vandaag nog een werking hebben die verder gaat dan aanvankelijk de bedoeling was. Hoe dat anticipeerde op zaken zoals gender, klasse en ras, evenals op het onbewuste van wat we vandaag validisme noemen.  

Deze publicatie stelt vragen over wat de aidsepidemie teweegbrengt bij kunstenaars, wat ze heeft veranderd in het bewustzijn, in de samenleving en in de creatie. Aids, niet als onderwerp, maar als een soort leesrooster om een groot aantal artistieke praktijken die zijn blootgesteld aan de epidemie opnieuw te bekijken; de schoonheid als toevlucht tegenover de politieke en sociale gevolgen van de zich opstapelende pandemieën.

Dit werk is geen herdenking, maar een mix van categorieën en temporaliteiten, en het brengt een discours over naar het heden, door aan kunstenaars te vragen om vanaf vandaag hun geschiedenis en wat ze hebben meegekregen in vraag te stellen. Door verder te gaan dan de vermeende grens tussen activisme en artistieke praktijk en door net prioriteit te geven aan de effecten van de kunst (gevoelig, louterend, therapeutisch, informatief...) ontmoeten kunstenaars en auteurs elkaar in de manier waarop ze handelen en praten, waarop ze omgaan met hun emoties en affiniteiten.

Met de kunstenaars: Les Ami·es du Patchwork des noms, The Bambanani Women’s Group, Bastille, yann beauvais, Black Audio Film Collective, Gregg Bordowitz, Jesse Darling, Moyra Davey, Guillaume Dustan, fierce pussy (Nancy Brooks Brody, Joy Episalla, Zoe Leonard, Carrie Yamaoka), Nan Goldin, Felix Gonzalez-Torres, Hervé Guibert, Barbara Hammer, Derek Jarman, Michel Journiac, Zoe Leonard, audrey liebot, Pascal Lièvre, Santu Mofokeng, Jean-Luc Moulène, Henrik Olesen, Bruno Pelassy, Benoît Piéron, Lili Reynaud Dewar, Jimmy Robert, Régis Samba-Kounzi & Julien Devemy, Marion Scemama, Lionel Soukaz & Stéphane Gérard, Georges Tony Stoll, Philippe Thomas, David Wojnarowicz.

En de auteurs: Clémence Allezard, Cécile Chartrain, Vinciane Despret, Mylène Ferrand, Amandine Gay, Philippe Joanny, Elisabeth Lebovici, Nicolas Linnert, Sylvère Lotringer, Tim Madesclaire, Helen Molesworth, Veronica Noseda, Peggy Pierrot, François Piron, Donald Rodney, Jane Solomon, Jo-ey Tang, Gaëtan Thomas.